class="book">* * *
Калі вы вакно пабілі,
Не сьпяшайцеся прызнацца.
Пачакайце, - раптам грымне
Грамадзянская вайна.
Артылерыя ўдарыць,
Шыбы выляцяць усюды,
І ніхто крычаць ня будзе
З-за пабітага вакна.
* * *
Бі сяброў безь перапынку
Кожны дзень па паўгадзіны,
І твая мускулятура
Будзе цьвердай, як камень.
А магутнымі рукамі,
Калі прыйдзе грозны вораг,
Зможаш ў цяжкую хвіліну
Ты сяброў абараніць.
* * *
Ты ня мый ніколі рукі,
Шыю, вушы, альбо твар.
Бо занятак гэта марны,
Бессэнсоўны і дурны.
Зноў забрудзяцца па часе
Рукі, шыя, вушы, твар.
Дык нашто тады старацца,
Час і сілы марнаваць?!
Стрыгчыся, хадзіць ў цырульню
Абсалютна непатрэбна -
І бяз гэтага пад старасьць
Аблысее галава.
* * *
Ты не дазваляй ніколі
Ставіць градусьнік сабе,
Не глытай ні ў якім разе
Ні пілюль, ні парашкоў.
Хай баляць жывот і зубы,
Горла, вушы, галава,
Лекаў не прымай ніякіх,
І ня слухай дактароў.
Сэрца спыніцца заўчасна,
Ды затое аніхто
Ні гарчычнік не прылепіць
І ня зробіць страшны ўкол.
Калі ў больніцу патрапіў
І ня хочаш там валяцца,
Пачакай, пакуль ў палату
Дзядзя доктар зазірне.
Укусі яго - і тут жа
Скончацца твае пакуты,
Выпішуць цябе адразу,
І паедзеш ты дамоў.
* * *
Калі мама вам у краме
Набыла адну машынку
І астатняе ня хоча,
Ўсё, што бачыць, набываць,
Станьце проста, пяткі разам,
Рукі у бакі растаўце,
Адкрывайце рот шырока,
Голасна крычыце: «А!»
І калі з гандлёвай залі
З крыкам «Людцы, памажыце!»
Прадаўшчыцы разьбягуцца
І усе пакупнікі,
Вось тады дырэктар крамы
Падпаўзе і скажа маме:
«Забірайце ўсё бясплатна,
Толькі хай ён замаўчыць!»
* * *
Матуля родная вядзе
Да лекараў зубных?
Ня трэба літасьці чакаць,
Дарэмна сьлёзы ліць.
Маўчы, нібыта партызан,
І сьцісьні зубы так,
Каб не змаглі расьціснуць іх
Сто лекараў зубных.
* * *
Калі ты застаўся дома
Без бацькоў, зусім адзін,
Прапаную пагуляцца
У цікавую гульню,
Што завецца «Сьмелы кухар»
Ці «Адважны кулінар».
Сэнс гульні у гатаваньні
Самай рознай смакаты.
Прапаную для пачатку
Гэткі просьценькі рэцэпт:
Трэба ў новенькія туфлі
Выліць маміны духі,
Потым густа іх намазаць
Файным крэмам дарагім.
І, папырскаўшы алеем
З чорнай тушшу напалам,
Кінуць ў суп, каторы мама
Згатавала на абед.
Паварыць у рондлі з супам
Роўна семдзесят хвілін.
Вынікі гульні пабачыш,
Як дарослыя прыйдуць.
* * *
Калі сябар твой найлепшы
Пасьлізнуўся і упаў,
Пакажы на сябра пальцам
Ды хапайся за жывот.
Хай ён з лужыны пабачыць -
Не сумуеш ты зусім,
Бо сапраўдны друг ня будзе
Засмучаць сваіх сяброў.
* * *
Калі ты яшчэ ня цьверда
Выбраў у жыцьці дарогу,
І ня ведаеш, як лепей
Свой працоўны шлях пачаць.
Трушчы лямпачкі ў пад'ездах -
І табе ўсе скажуць «дзякуй».
Дапаможаш ты народу
Электрычнасьць зьберагчы.
* * *
Каб павыганяць з кватэры
Розных мух ды камароў,
Ты сьцягні з вакна фіранку
І круці над галавой.
Ўніз пападаюць карціны,
Тэлевізар, тэлефон,
Паляцяць вазоны долу,
Люстра бразьне аб паркет.
І ад грукату такога
Разьлятуцца камары,
Ну а мухі, ашалеўшы,
Кінуцца у вырай ўсе.
* * *
Калі вырашыў ты зранку
Без заўвагаў дзень пражыць,
Хуценька залазь у шафу
І хавайся ў цемнату.
Там няма матулі з татам,
Толькі татавы штаны.
Там ніхто крычаць ня будзе:
«Нельга! Перастань! Ня руш!»
Там ня будзеш назаляцца
І ня будзеш замінаць,
Безь ніводнае заўвагі
Зможаш цэлы дзень пражыць.
* * *
Пабіцца вырашыў, тады
Слабейшых выбірай.
Мацнейшы можа здачы даць -
Нашто табе яна?
Чым меншы той, каго ты б'еш,
Тым весялей глядзець,
Як уцякае, плача ён
І «мамачка!» крычыць.
Калі ж старэйшыя прыдуць
Малечу бараніць,
Сам уцякай і горка плач
І «мамачка!» крычы.
* * *
Калі хочаш, каб татуля
Назаўсёды звар'яцеў,
Раскажы яму праўдзіва,
Што учора ты рабіў.
Калі ён пры гэтым зможа
Утрымацца на нагах,
Дык пра заўтрашнія пляны
Ты яму распавядзі.
Калі з выглядам вар'яцкім
Тата песьні запяе,
Тут жа ў хуткую зьвяртайся.
Тэлефон 103. (адзін-нуль-тры)
* * *
Калі ты гуляў у шапцы,
І кудысьці шапка зьнікла,
Не хвалюйся, маме ўдома
Можна нешта нахлусіць.
Ды маніць прыгожа трэба,
Каб ў вялікім захапленьні,
Сьцішыўшы дыханьне, мама
Доўга слухала хлусьню.
Наманіўшы-нахлусіўшы
Пра загубленую шапку,
Што яе ў няроўнай бойцы
Злосны адабраў шпіён,
Пастарайся, каб мамуля
Не хадзіла абурацца
У замежную выведку -
Там яе «не зразумейт».
* * *
«Трэба зь меншымі дзяліцца!
Трэба ім дапамагаць!»
Гэта правіла заўсёды
Помніце, сябры мае.