Картер Ник
105-144 Кілмайстар зборнік дэтэктываў пра Ніка Картэра

Шклоўскі Леў

105-144 Кілмайстар зборнік дэтэктываў пра Ніка Картэра

105. Спіс http://flibusta.is/b/626870/read

The List

106. Фанатыкі Аль Асада http://flibusta.is/b/608930/read

The Fanatics of Al Asad

107. Змова Змяінага Сцяга http://flibusta.is/b/609234/read

The Snake Flag Conspiracy

108. Перабежчык http://flibusta.is/b/607232/read

The Turncoat

124. Азіяцкая пастка http://flibusta.is/b/623753/read

The Asian Mantrap

125. Навальнічны ўдар у Сірыі http://flibusta.is/b/607570/read

Thunderstrike in Syria

139. Восьмы картачны статак http://flibusta.is/b/610988/read

Eighth Card Stud

140. Месца самагубства http://flibusta.is/b/628845/read

Suicide Seat

142. Вайна ў аблоках http://flibusta.is/b/607567/read

War From The Clouds

144. Сувязь з каётам http://flibusta.is/b/624460/read

The Coyote Connection

Картэр Нік

Спіс

Арыгінальная амерыканская назва:

The List

СПІС

Пераклад Льва Шклоўскага

ПЕРШЫ РАЗДЗЕЛ

Яго не было ў Чырвоным Кітаі, але немагчыма было не адчуць ягоную прысутнасць вельмі блізка. Сцены магазіна кітайскага дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва, ачага мааісцкай прапаганды, былі абвешаны партрэтамі Вялікага Рулявога з лагоднай усмешкай на твары. Аднак плакаты і надпісы згубіліся ў мігатлівым барахлі, які надае Ганконгу яго мясцовы каларыт, і пешаходы, штурхаючыся па Кантон-роўд, прайшлі, нават не зірнуўшы на плакаты з вялізнымі запамінальнымі лозунгамі.

Для мяне Нью-Ёрк выглядаў правінцыйным у гэтым мурашніку мурашніку. Я не мог зрабіць ні кроку, не наткнуўшыся на кампактны натоўп, які запоўніў вуліцу, ці не азірнуўшыся на мірыяды сімпатычных маленькіх дзяўчынак, якія з'яўляюцца адным з любат Коўлуна, найбуйнага мацерыковага горада брытанскай калоніі.

Тым не менш, у тую раніцу ў мяне не было вачэй. Я збіраўся заключыць здзелку, а не адну з тых руцінных рэчаў, якія кідаюцца ў вочы. З Кантон-роўд я павярнуў у завулак на Натан-роўд, адну з галоўных вуліц горада. У мяне была сустрэча ўдалечыні ад перапоўненых кіёскаў і амерыканскіх бараў. І чалавек, якога я збіраўся сустрэць, не кахаў, каб яго прымушалі чакаць.

Згодна з файлам AХ, з якім я азнаёміўся ў Вашынгтоне, Па Чу быў самым вядомым з кітайскіх падвойных агентаў. Паколькі прагнасць была ўніверсальнай матывацыяй, недахопу ў папярэдніках не было. Але, наколькі мне вядома, амаль усе яны пакінулі гэты сьвет дзеля лепшага. Дасягнуўшы старэчага веку трыццаці чатырох гадоў, Пой Чу ўжо дасягнуў вядомага выніку. Затым ён меў час зрабіць сабе імя. Інфармацыя, якую ён прадаваў, мела рэпутацыю, па-першае, вельмі надзейнай, а па-другое, зусім сакрэтнай.

Справа, якая прынесла мне, тычылася толькі адной з гэтых звестак. І я быў гатовы заплаціць цану. Дырэктар Хоук быў вельмі ясны: дакумент, прапанаваны Пой Чу, можа дазволіць нам збіць з панталыку Пекін. Ён усё яшчэ павінен быў патрапіць у нашы рукі... Адно было само сабой зразумелым: матэрыялы, якія нас цікавілі, пакінулі Кітайскую Народную Рэспубліку. Сама па сабе гэты надзвычайны спрыт рук заслугоўваў авацый стоячы. Як мог падвойны агент гэта ажыццявіць? Я не ведаў. Насамрэч, я амаль нічога не ведаў, акрамя месца сустрэчы, якое ён мне прызначыў. Паводле яго слоў, турэцкая лазня, у якой я павінен быў яго сустрэць, была адным з самых бяспечных і адасобленых месцаў у горадзе. Гэты прытулак для эпікурэйцаў з выклікаючым успаміны імем Юэ Лан – «Les Spectres en Anger» – размяшчаўся на Темпл-стрыт, заціснутае паміж «палацам» чоп-суяй і маленькай пральні.

Перамовы павінны былі праходзіць у апарні. Калі Пой Чу звязаўся са мной у маім гатэлі, я зразумеў па ім голасу, што ўрэгуляванне ўгоды стала тэрміновым. Металічны адбітак страху прымусіў мяне адчуць, што нельга марнаваць час. Ці чулі пекінскія мандарыны пра яго падвойную гульню? Ці былі ў Пой Чу падставы меркаваць, што яго дні палічаныя? У любым выпадку ён страціў той вясёлы і ўпэўнены тон, які я ведаў яго падчас нашых папярэдніх інтэрвію.

Мне спатрэбілася крыху больш за чвэрць гадзіны, каб дабрацца да Тэмпл-стрыт. Я б вызначана ўзяў значна больш часу на паездку на таксі з-за бясконцага патоку машын, якія накіроўваюцца да Star Ferry у канцы Натан-роўд. Турысты ў гэтых аддаленых раёнах былі рэдкасцю.

Я апынуўся яе ў цэнтры, але, за выключэннем натоўпу вулічных гандляроў, здавалася, ніхто не цікавіўся мною. Адпрэчваючы шэраг прапаноў, якія вар'іраваліся ад парнаграфіі да апрацаванага опіюма, я, тым не менш, імкнуўся паспяшацца, пазбягаючы таго, каб мяне заўважылі. Але калі хтосьці мяне пільнуе, ім патрэбны час, каб зліцца з натоўпам.

Дом 27 на Темпл-стрыт уяўляў сабою трухлявы і напаўразбураны будынак. Дзверы былі зачынены. Я патэлефанаваў, не паднімаючы вока. Мабыць, мая прысутнасць у гэтых мясцінах нікога не заінтрыгавала. Аднак з некаторым палёгкай я ўбачыў, што дзверы адчыніліся, дазваляючы мне ўвайсці ў Логава ўгневаных зданяў. Так і не здолеўшы стрымаць сваю натуральную цікаўнасць, я нецярпліва агледзеўся ў пошуках іх, жадаючы даведацца, як яны выглядаюць. Але істота, якая ўявілася мне, не была прывідам.

Аблягае сукенка з шырокім разрэзам на абцягнутых шоўкам нагах ідэальна падкрэслівала стройнае цела шчодра падоранае маці-прыродай. Сказаць, што яна была надзвычайнай, наўрад ці будзе справядліва. Яна была проста узрушаючай. І, як быццам яе формаў было недастаткова, каб прыцягнуць увагу, у яе былі зіготкія вочкі тыпу "ідзі і паглядзі сюды, мая мілка", якія чапляліся за твае і не адводзіліся, калі ласка, ці не. Мне гэта хутчэй спадабалася.

Яна сагнулася напалову і запрасіла мяне ўвайсці, працягнуўшы руку з вялізнымі пазногцямі, пакрытымі крывава-чырвоным лакам. У канцы вузкага калідора я абмінуў фіранку з пацерак і рушыў услед за ёй у прыёмную, аформленую ў стылі сучаснага масажнага салона. Чорны аксаміт і чырвоны нейлон былі змяшаныя з буянствам пенапласту і штучнага дрэва з цікаў дрэва. Мноства кітайскіх лялек, кожная з якіх была прывабней іншай, ляжала на канапах і канапах.

- Месье хоча поўнае лячэнне з дабаўкамі? - Спытала гаспадыня, паклаўшы руку на плячо.

Яна выставіла адну нагу. Абрэзкі сукенкі рассунуліся, агаліўшы сцягно, абрысы якога заслугоўваюць вывучэнні, а крыху вышэй - зародак "дадатку".

- У нас вельмі чыстыя дзяўчыны, - запэўніла яна.

Затым, як гандляр канямі, які прапануе жывую жывёлу, яна ўзялася без далейшых прэамбул выхваляцца мне незлічонымі якасцямі свайго статка. Па ягоных словах, персанал і абслугоўванне не маюць сабе роўных. Яна прымусіла мяне так моцна захапіцца і так зацікавіцца, што пры іншых абставінах я, магчыма, скончыў бы спакусіўся і пагандляваўся. Таму што, які б ні быў кошт, я зараз быў упэўнены, што акуплю свае грошы. Але мяне чакалі.

Я спытаў. - У вас