такі цяпер яму былі знаёмыя ўсе яго закуткі… І ў якое толькі надвор'е не давялося яму пабываць ці не ў кожным з іх: і пад слабым яшчэ ранішнім сонцам, і ў буру, і ў дождж, і ў непраглядны туман…

— Вы едзеце ў Кан? — спытаўся Мэгрэ ў Раймона, які ўсё яшчэ стаяў каля яго.

— Не адразу. Думаю, так будзе лепш… Трэба, каб прайшоў нейкі час…

— Час, — скончыў за яго Мэгрэ.

Калі праз чвэрць гадзіны вярнуўся Люка і спытаў, дзе Мэгрэ, яму паказалі на «Марацкі прытулак», дзе ўжо гарэла святло.

Праз запацелыя вокны шынка інспектар угледзеўся ў камісара…

Той сядзеў, ёмка ўладкаваўшыся на саламяным крэсле, з люлькаю ў зубах і кухлем піва ў руках, і слухаў розныя гісторыі, якія расказвалі вакол яго людзі ў марскіх фуражках і гумавых ботах…

У цягніку, гадзін каля дзесяці вечара, Мэгрэ ўздыхнуў.

— Мусіць, сядзяць цяпер усе трое ў кубрыку ў цяпле…

— У якім кубрыку? — спытаўся Люка.

— На «Сэн-Мішэлі»… На зрэзаным стале — лямпа, цяжкія шклянкі і бутэлька галандскага джыну… Печ патрэсквае… Дай мне запалкі!..

Примечания

1

На набярэжнай Арфэўр знаходзіцца галоўны камісарыят крымінальнай паліцыі Парыжа.

(обратно)

2

Горад і порт у Чылі.

(обратно)

3

Сабо (фр.) — чаравікі на драўлянай падэшве або выдзеўбаныя з дрэва.

(обратно)

4

Гатунак сыру.

(обратно)

5

Рыбны суп з часнаком і вострымі прыправамі.

(обратно)

6

Манета ў пяць сантымаў, 1/20 франка.

(обратно)