Сон на кургане (Янка Купала) Страница 3 - Litvek

адзін

Так яе не мінуў.

Ночкай цёмна было,

Як на дне у вадзе;

Хмары месяц звялі,

Зоркі такжа нідзе.

Я ў травіцы сяджу,

Бачу: нейкі бядак

На худзенькім кані

Падцікаецца так.

Сядзіць конна, а ўвесь,

Як асіна, дрыжыць;

Падабраўся к лажку,

Як сава, ўкруг глядзіць.

Конь пыпаў да травы

І са смакам скубе;

Вельмі голадзен быў —

А я шась так сабе!

(Паказвае.)

А конь скок! ды наўцёк

Ува ўсе капыты.

А яздок аб зямлю…

Ўстаў, паплёўся ў кусты.

Адну толькі нагу,

Як калеку, валок,

А я ў хохат, у смех…

Такі смешны быў скок.

Усе тры (разам)

Ах, як смешна было!

Ну, яна, ну, сям'я!

Гу-ля-ля, гу-та-та!

Гу-та-та, гу-ля-ля!

1-я русалка

Але ж дзе, але дзе

Гэты наш маладзён?

2-я русалка

Мы тут пелі сабе,

А на сцежку ўзбрыў ён.

3-я русалка

Не яму пуціну

Ў гэтай пушчы знайсці.

Усе тры (разам)

Пушча наша для нас —

Яе нашы пуці.

2-я русалка

А каб пэўна было,

Пашукаць трэба нам.

Усе тры(разам)

Пашукаць, паглядзець

Там і тут, тут і там!

(Разбягаюцца.)

1-я русалка(па хвілі варочаецца)

Ха-ха-ха! блудзе ўсё, —

разглядае кусткі;

З рук і ног кроў цячэ,

Сумны, бледны такі.

3-я русалка (выбягаючы)

Ха-ха-ха! блудзе ўсё.

то аб пень, то аб лом.

І на неба глядзіць,

Як бы там яго дом.

2-я русалка (выбягае)

Ха-ха-ха! блудзе ўсё,

З сучкоў знакі кладзе,

Каб другі раз не йсці,

Перайшоў ужо дзе.

Усе тры (разам)

Прыйдзе, прыйдзе сюды,

Хоць бы млеў, хоць бы чэз,

І засне, ах, засне,

Як бы ноч, як бы лес.

1-я русалка

Стойце! Чую трэск я.

2-я русалка

Ўжо ідзе.

3-я русалка

Ах, як кот!

Усе тры(разам)

А цяпер хто куды!

Песні ў ход! Чары ў ход!

Разбягаюцца, толькі зблізу чуваць з трох бакоў іхны смех і «гу-ля-ля, гу-та-та».

Сам (змучыўся, чуць ідзе)

Ўжо змогся саўсім я,

Змагла мяне цьма,

А сцежкі-пуцінкі

Няма як няма!

Спаткаў і ваўка ўжо —

Зуб ляскаў аб зуб;

Сава праляцела

І села на дуб.

З-за пня выбег заяц

І ў гушчу пабег, —

А гэткі быў белы,

Як вапна, як снег.

Лізнула гадзюка

Хвастом каля ног,

Пабегла і недзе

Схавалася ў мох.

Ах, болей хадзіць, так

Блудзіць не магу!..

І сон не астаўся

Сабой у даўгу.

Пара адпачыці,

дыхнуці пара,

Хутчэй мо на небе

Узойдзе зара.

(Садзіцца на кургане.)

Ах, як тут выгодна! —

Узгор, як пакой —

Мох, лісце, чарнобыль, —

Лес над галавой.

Ах, ах, як жа слаўна

Тут можна заснуць!

(Прыслухоўваецца.)

А ўсё нейкі шорах

Як чуць, так і чуць…

(Відам салавее.)

Ох, муцяцца думкі,

Павекі — як звон!..

Хацінка… сямейка…

Ах, сон, ты мой сон!..

(Засыпае.

Русалкі выходзяць з укрыцця.)

1-я русалка(нагінаецца і ўглядаецца на Сама)

Ах, прыгожы які!

2-я русалка (як і першая)

І які малады!

3-я русалка (таксама)

І чаго ж, і нашто

Заблудзіў аж сюды?

1-я русалка

Як ён люба злажыў

Ручкі пад галаву!

2-я русалка

Як снапок, гэтак лёг

Тут на мох, на траву!

3-я русалка

Сам сябе усяго

У клубочак сагнуў;

Як адпаўшы лісток,

Як нябожчык, заснуў.

Усе тры (разам)

Ха-ха-ха! як лісток,

Як нябожчык, заснуў!

2-я русалка

Цяпер сядзем пры ім,

Як тры кветкі ў акне;

Ціха так, каб не знаў, —

Ні на яве, ні ў сне.

1-я русалка

І навеем яму,

Пакуль сонца зірне,

Казку долі яго.

2-я і 3-я русалкі(разам)

Што?

1-я русалка

Сон на кургане.

Усе тры (разам)

Гу-ля-ля, гу-та-та!

Пакуль сонца зірне,

Загадаем яму

Сніці на кургане.

Садзяцца: дзве — наабапал — у галаве, адна — у нагах. Ціха, жаласліва пяюць; шум лесу зліваецца з іх песняй.

Спі, наш міленькі саколік,

Госць наш не званы, не сланы!

Дням пагубляў ты даўно лік

Долі сваёй неспыняны.

Мы над табою, мы — цені,

Поля і лесу начніцы, —

Казкай павеўнай асенім

Думкі твае злыбядніцы.

Гу-та-та, гу-ля-ля!

Думкі твае злыбядніцы.

Спі, наш міленькі… Нікому

Гэткага сну не ссылалі:

Будзеш ту дома, за домам,

Будзеш ты бліжай і далей;

Сокалам вольным па свеце

Будуць павевы насіці;

Вогнікі ўгледзіш на цвеце, —

Будуць табе іх гасіці.

Гу-та-та,