Бязглуздыя парады (Григорий Бенционович Остер) Страница 1 - Litvek

Нядаўна навукоўцы вынайшлі,

што на сьвеце ёсьць неслухмяныя дзеці.

Яны ўсё робяць наадварот.

Ім кажуць:

«Трэба мыцца» -

яны ня мыюцца.

Іх вучаць:

«Трэба вітацца» -

яны адразу ж пачынаюць не вітацца.

Навукоўцы прыдумалі, што такім дзецям

трэба даваць ня добрыя,

а бязглуздыя парады.

Яны ўсё зробяць наадварот,

і атрымаецца якраз правільна.

Калі раптам ты згубіўся,

Помні, дружа, што цябе

Адвядуць дамоў адразу,

Калі адрас назавеш.

Будзь хітрэйшы й разумнейшы,

Ўсім кажы: «Мой родны дом

Каля пальмы зь дзікай малпай

На Гавайскіх астравах».

Памятай: калі згубіўся

Ўсіх старайся надурыць,

Каб не змарнаваць магчымасьць

За мяжою пабываць.

Нічога і ніколі ты

Рукамі не чапай.

Ня ўблытвайся абы-куды

І ні ўва што ня лезь.

Убок ціхенька адыдзі,

Стань моўчкі у кутку

І гэтак нерухома стой

Да старасьці сваёй.

Хто ня скочыў аніразу

З парасонам праз вакно,

Той парашутыстам спрытным

Ў нас ня лічыцца пакуль.

Над натоўпам ўсхваляваным

Яму птушкай не лунаць,

І з нагой забінтаванай

У бальніцы не ляжаць.

Калі ўсёй сям'ёй купацца

Вы на возера пайшлі,

Не чапай мамулю з татам -

Хай на сонейку ляжаць.

Не крычы: «Дапамажыце!»,

Хай хвілінку адпачнуць.

Не турбуючы нікога,

Пастарайся патануць.

Лепшага няма занятку

Як у носе калупаць,

Бо надзвычай ўсім цікава,

Што там ёсьцека ў наздры.

А каму глядзець агідна,

Той няхай і не глядзіць -

Да яго мы ў нос ня лезем,

Не чапляецца няхай!

Калі мама вас засьпела

За ўлюбёнай вашай справай,

Ну хаця б за маляваньнем

Ў калідоры на шпалерах,

Растлумачце ёй, што гэта -

Ваш сюрпрыз на Дзень жаночы.

Называецца карціна:

«Мілай мамачкі партрэт».

Не чапай чужыя рэчы

Калі побач ёсьць чужыя.

Хай яны заплюшчаць вочы

Ці сыйдуць на пяць хвілін.

А сваіх чаго баяцца!

Пра сваіх свае ня скажуць.

Хай глядзяць. Хапай чужое -

Да сваіх яго цягні!

Ты пытаньнямі дурнымі

Галавы не забівай,

Бо тады яшчэ дурнейшы

Знойдзецца на іх адказ.

А калі дурных пытаньняў

Назьбіралася зашмат,

Лепш зьвяртайся да дарослых -

Ў іх няхай мазгі трашчаць.

Рэгулярна хадзіце

Ў тэатральны буфет.

Там пірозівы з крэмам,

Газіроўка-вада.

На талерках, як дровы,

Шакалядкі ляжаць,

І праз трубачку можна

Піць малочны кактэль.

Вы квіткоў не купляйце

На балкон ці ў партэр,

Папрасіце квіточак

Ў тэатральны буфет.

І прыйшоўшы дадому,

Прынясеце з сабой

Вы пад сэрцам дрыготкім

Ў жываце бутэрброд.

Калі дзяўчынка ты - трывай

Падножкі ды штуршкі.

І коскі падстаўляй усім,

Хто хоча таргануць.

Затое ты праз колькі год

Пакажаш дулю ім

І скажаш: «Фігушкі, за вас

Я замуж не пайду!»

Калі ты зь сябрамі разам

Выйшаў падурэць на двор,

Апрануўшы зранку новы

І прыгожы палітон,

То ня варта поўзаць ў брудзе

І качацца па зямлі,

Лазіць цераз агароджу

І чапляцца за цьвікі.

Каб ня бэсьціць і ня брудзіць

Свой прыгожы палітон,

Трэба, каб ён стаў старэнькім.

Гэта робіцца вось так:

Добра выпэцкайся ў брудзе,

Пакачайся па зямлі,

Пералезь праз агароджу,

Зачапіўшыся за цьвік.

Зробіцца старым і брудным

Твой прыгожы палітон,

І цяпер зусім спакойна

Можаш на дварэ дурэць:

Сьмела боўтайся у брудзе

І качайся па зямлі

Пералазь праз агароджу

І чапляйся за цьвікі.

Калі вырашыў па хаце

Ты на ровары пагойсаць,

А табе насустрач з ванны

Выйшаў тата пагуляць.

Ў кухню ты не паварочвай -

Ў кухні цьвердая лядоўня.

Тармазі у тату сьмела.

Ён даруе. Мяккі ён.

Ты гісторыю краіны

Сваёй роднай не вучы.

Ну каму, скажы, цікава,

Што даўным-даўно было?

Бо гісторыю самому

Можна лёгка прыдумляць

І расказваць потым байкі

Невукам такім, як сам:

«Жыў-быў ў Піцеры Скарына

І газэты друкаваў».

У жыцьці галоўнай справай

Можа стаць любая дробязь,

Трэба толькі цьвёрда верыць,

Што важнейшых спраў няма.

І тады не перашкодзяць

Вам ні холад, ні сьпякота,

У вялікім захапленьні

Розную рабіць лухту.

Біце палкай жабянятаў -

Гэта вельмі захапляльна.

Адрывайце крылы мухам,

Хай гуляюць пехатой.

Трэніруйцеся штодзённа,

І шчасьлівы дзень настане -

Вам ў якімсьці каралеўстве

Прапануюць катам стаць.

Дзяўчат ніколі і нідзе

Ня трэба заўважаць.

Ім кроку не даваць ступіць

Ніколі і нідзе.

Часьцей падножкі падстаўляць,

Зьнянацку іх

Рыгор Остэр Бязглуздыя парады

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *